The Burying Ground (Can) Ragtime - Blues Missy Sippy Gent (05-06-2018) reporter & photo credits: Marcel info band: The Burying Ground info club: Missy Sippy © Rootsville 2018

Het was alweer een tijdje geleden dat ik nog op bezoek was geweest naar de Missy Sippy in Gent. Tijd dus om daar even verandering in te brengen en ik trok goed gemutst en onder een stralend zonnetje naar de Arteveldestad voor het optreden van de Canadese band: The Burying Ground.

Deze band werd gevormd in 2014 als duo, maar Woody Fortser en Devora Laye, speelden al samen sinds 2009 als leden van The Dire Wolves, een akoestische stringband die beïnvloed werd door Ragtime uit de jaren 20, Country, Mississippi blues en New Orleans Jazz. De band bestaat uit Woody Fortser op gitaar, Devora Laye zang en washboard, Bonnie Northgraves op trompet en Joseph Lubsinky aan de upright bass.

'The Burying Ground' hebben ondertussen al menig publiek weten te charmeren over de hele wereldbol, mensen van alle leeftijden en alle muzikale smaken. Ze weten oude songs perfect nieuw leven in te blazen en mixen die met mooi eigen materiaal. Songs die handelen over de moderne tijden, die spreken over mentale gezondheid, oorlogstrauma’s, sociale gerechtigheid en verloren en gevonden liefdes. Eigenlijk geven ze hun eigen opinie over wat er momenteel in de wereld gebeurt en dit alles gestoken in een jasje van vintage muziek als oude ragtime, country, jazz en de blues van oude meesters als Bessie Smith, Memphis Minnie, Big Bill Broonzy en Jimmy Rodgers. Kortom, helemaal mijn ding.

Heel veel volk was er niet afgezakt, maar laten we niet vergeten dat we midden in de “blokperiode” zitten en dat normaliter, studenten met de neus in de boeken dienen te zitten. Enfin, de aanwezigen, en dan vooral de eerste set, wisten deze gig wel te pruimen. We kregen de beloofde songs daterend uit het begin van de vorige eeuw. Woody Fortser is een fanaat van deze muziek, zo vertelde hij mij en zijn passie hiervoor vertolkt hij in hetgeen hij muzikaal aan de man weet te brengen.

Een mengeling van oude meesters zoals ‘Saturday Night Rub’ een nummer geschreven in 1928 door Big Bill Broonzy, ‘Drunken Barrelhouse Blues van Memphis Minnie, ‘The Devils Dream’ van Reverend Gary Davis of ‘Spoonful’ van Charlie Patton en her en der een streepje Blind Blake en Jimmy Rodgers

Dit mixt hij met prachtige eigen songs, met geactualiseerde teksten zoals het ‘Croocked Smile’ dat vertelt over mensen die verkozen worden en die zich dan niet aan hun beloftes houden. Tiens, waar heb ik dat nog gehoord… een nummer dat wereldwijd van toepassing is. Hij vertelt over zijn eigen stad Vancouver in ‘Union Street Strut’.

Genieten doen wij ook wanneer Devora haar zaag boven haalt voor het prachtige ‘Behind These Eyes’. Genieten doen wij van de trompetklanken voortgebracht door Bonnie Northgraves, die het geheel een jazzy, New Orleans tintje geven. En op de achtergrond, doet Joseph Lubsinky rustig zijn ding, de man met de hangsnor, die zo lijkt weggelopen uit een film van Tarantino. Het gehele plaatje past prefect en we genoten verder van de muziek van deze sympathieke Canadezen met ‘Old Wolf’, ‘Last letter Blues’, ‘See Your Mama’, ‘Diving Duck’, ‘Mean Spirit Blues’ of de ‘Howlin Wind Rag’. Schitterend.

Het was genieten van dit zeer intimistisch concert en soms waande ik mij in mijn huiskamer. Jammer genoeg werd dit gevoel in set twee lichtjes van tafel geveegd. Er kwam ineens meer volk opdagen die, in mijn ogen, niet veel zin hadden in de muziek en het geroezemoes werd alsmaar luider, wat de geest van de muziek wat deed verdwijnen. Jammer en een beetje respectloos naar de band toe. Ik liet het echter niet aan mijn hart komen en bleef genieten tot aan de laatste noot met ‘Big City Blues’ en afsluiter ‘St James Infirmary’, een nummer waarop de zaag weer eens werd bovengehaald.

Prachtig optreden voor liefhebbers van het genre. Ik heb echt genoten van deze jonge gasten die de spirit uit “ancient times” wisten terug te halen en te brengen met een bezieling om “U” tegen te zeggen. Bedankt Missy Sippy om de band naar hier te halen, het was een ontdekking. Deze band zou zeker niet misstaan op menig Belgische podia.

Marcel